Γιορτάζουμε την Ημέρα του Πατέρα μ’ έναν πατέρα!

Θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε αυτό το άρθρο με τα ιστορικά στοιχεία και τις ρίζες της συγκεκριμένης γιορτής. Πολλοί μάλιστα έχουμε την απορία, αφού όταν ήμασταν μικροί δεν ήταν και μία πολύ διαδεδομένη ημέρα.

Ωστόσο αποφασίσαμε να τη γιορτάσουμε μ’ έναν πιο ουσιαστικό και πραγματικό τρόπο, που θα μας αγγίξει τόσο ως ενήλικες όσο και ως παιδιά. Ή μάλλον ως ενήλικες που θέλουμε να παραμείνουμε ενήλικες ΓΙΑ τα παιδιά μας και να γίνουμε παιδιά ΜΕ τα παιδιά μας.

Έτσι καλέσαμε για συνέντευξη έναν φίλο και πατέρα, τον Αλέξη Μπακογιάννη που έχει δύο παιδιά (μία κόρη και έναν μικρό γιο). Στα 38 του χρόνια προσπαθεί καθημερινά να είναι σωστός πατέρας, χαρούμενος ενήλικας και ένας νέος σύζυγος/ επαγγελματίας/ φίλος/ πατέρας/ μουσικός που θέλει να διατηρεί την παιδικότητά του μέσα στην απαιτούμενη σοβαρότητα του πολλαπλού ρόλου του.

Τι σημαίνει για εσένα η Γιορτή του Πατέρα (τόσο ως παιδί όσο και ως πατέρας);

Η αλήθεια είναι ότι η γιορτή του πατέρα δεν ήταν τόσο έντονα χαραγμένη στην μνήμη μου ως παιδί. Περισσότερο την αισθάνθηκα ως πατέρας, λόγω των δώρων της κόρης μου.

Ειλικρινά πιστεύω ότι όλοι οι μπαμπάδες πρέπει να βλέπουμε την κάθε μέρα σαν γιορτή, καθώς τα παιδιά είναι ένα αληθινό δώρο της ζωής. Προσωπικά αισθάνομαι πολύ τυχερός και χαρούμενος που έχω αποκτήσει δύο παιδάκια.

Πόσο χρονών έγινες πατέρας για πρώτη φορά;

Ήμουν 32 χρονών!

Πως ένιωσες όταν έμαθες ότι θα γίνεις πατέρας;

Η σύζυγος μου, με ξύπνησε πολύ πολύ νωρίς, (ασυνήθιστο) ανακοινώνοντάς το μου περιχαρής.  Μετά τα αρχικά συναισθήματα έκπληξης – χαράς – συγκίνησης (ήμουν και αγουροξυπνημένος, με ξάφνιασε) ακολούθησαν αυτά της ανεπτυγμένης ευθύνης και προστασίας .

Ποια ήταν η πρώτη πραγματικά δύσκολη στιγμή;

Η πρώτη δύσκολη στιγμή, ή μάλλον η πρώτη δύσκολη περίοδος, ήταν όταν η κούραση και η απειρία μας κυρίευσε, χάθηκε η ισορροπία οικογένεια-παιδί-ζευγάρι-υποχρεώσεις-δουλειά.

Με συζήτηση , υπομονή και κατανόηση, επανήλθαμε στους κανονικούς ρυθμούς μας.

Ποια στιγμή αισθάνθηκες «ώπα, τώρα είμαι μπαμπάς»;

Το πρώτο βράδυ που επιστρέψαμε από το μαιευτήριο, το μωρό έκλαιγε συνέχεια. Η μαμα στην αρχη δυσκολευόταν να θηλάσει. Ειχαμε πει να εχουμε ένα έτοιμο γαλα στο σπίτι για παν ενδεχόμενο, το οποίο από δική μου παράλειψη, δυστυχώς δεν είχαμε.

Κατέληξα λοιπόν να φύγω άρον  άρον για να ψάξω εφημερεύον φαρμακειο στις 05.00 τα ξημερωματα με το μηχανάκι και με βροχη, έχοντας παράλληλα το άγχος της ταλαιπωρίας της συζύγου μου και το κλάμα του μωρού στα αυτιά μου.

Πότε ήταν η πρώτη μεγάλη χαρά που πήρες από το κάθε παιδάκι;

Οι μικρές χαρές που παίρνουμε κάθε μέρα από τα παιδιά μας είναι πάρα πολλές. Μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή που θυμάμαι από την κόρη μου ήταν όταν μου είπε πόσο της άρεσε το cd που βγάλαμε με το συγκρότημα που παίζω μουσική.

Αν και το συγκεκριμένο είδος μουσική δεν είναι και το πλέον συνηθισμένο για παιδάκια 3-4 ετών, μου το ζητούσε συνεχεια μεσα στο αυτοκίνητο και της άρεσε τόσο πολύ που το πήγε στο σχολείο της να το ακούσουν οι συμμαθητές της και οι δασκάλες της.

Ο γιος μου μπορεί να είναι πολύ μικρός , αλλά κάθε μέρα που επιστρέφω από την δουλειά , με κοιτάζει, λάμπει το πρόσωπο του και μου χαμογελάει προσπαθώντας να πει μπαμπά (ή έτσι θέλω να πιστεύω ). Νομίζω ότι αυτή τη στιγμη μπορείς να την περιμένεις όλη την ημέρα!

Πως αλλάζει την ψυχολογία και φιλοσοφία σου για τη ζωή η ιδιότητα του πατέρα;

Πάρα πολύ. Πιστεύω ότι όταν κάποιος γίνει γονιός και είναι συνειδητοποιημένος, αυτομάτως τείνει να γίνει καλύτερος άνθρωπος.

Οι λέξεις ευθύνη και ωριμότητα αποκτούν διαφορετικό μέγεθος, οι λέξεις ανατροφή και σωστή καθοδήγηση, γυρνούν συνέχεια μέσα στο μυαλό. Ο τρόπος που κάποιος μιλά, εκφράζεται ή συμπεριφέρεται, διαφοροποιείται προς το καλύτερο, όταν τα παιδιά είναι παρόντα.

Έχεις ξεχάσει το ότι είσαι κι εσύ παιδί;

Κάποιες στιγμές ναι, κάποιες άλλες , ευτυχώς, όχι. Προσπαθώ να παρατηρώ και να αντιλαμβάνομαι την κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα παιδιά μου και να συμπεριφέρομαι αναλόγως.

Αυτό απαιτεί κάποιες φορές να παίρνεις τον ρόλο του μεγαλύτερου (γονιού) και κάποιες φορές τον ρόλο του συνομήλικου (φίλου). Είναι πολύ λεπτή η γραμμή μεταξύ των δύο ρόλων και πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή. 

Πως διατηρεί ένας πατέρας την παιδικότητά του;

Όσο περισσότερο μιλάω μαζί τους και όσο περισσότερο συμμετέχω στην καθημερινότητα και στις δραστηριότητες τους, τόσο πιο κοντά ερχομαι στην παιδικότητα τους.

Τι σου αρέσει να κάνεις με τα παιδιά;

Εκτός σπιτιού, μου αρέσει να κάνουμε μαζί αθλητικές δραστηριότητες. Ποδήλατο, κολύμβηση, γυμναστήριο, ελεύθερο παιχνίδι. Επίσης μου αρέσει να πηγαίνω μαζί τους σε θεματικά πάρκα, ζωολογικούς κηπους, μουσεία και θέατρο.

Εντός σπιτιού, μου αρέσει να βλέπουμε ντοκιμαντέρ (για τα ζώα, τους πλανήτες και για την φύση γενικότερα) και να διαβάζουμε βιβλία . Εγκυκλοπαιδικά, ιστορικά, μυθολογία, παραμύθια.

Συχνά παροτρύνω την κόρη μου (αργότερα θα γίνει και με τον γιο μου) να είναι δίπλα μου και να με βοηθα όταν κάνω δουλειές η μαστορέματα στο σπίτι, για να λαμβάνει τις εικόνες. Τέλος, μια ιδιαίτερα διασκεδαστική στιγμή της ημέρας, είναι το μπάνιο του μωρού.

Ποια είναι για εσένα η ιδανική ηλικία να γίνει κάποιος μπαμπάς;

Η ιδανική ηλικία να γίνει κάποιος μπαμπάς είναι όταν έχει καταφέρει να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να στηρίξει μια οικογένεια.

Η ανατροφή ενός παιδιού απαιτεί πολλή αγάπη, ωριμότητα, υπομονή, υπευθυνότητα και σταθερό περιβάλλον. Όσο νωρίτερα μπορέσει κάποιος να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις αυτές, τόσο το καλύτερο.

Διαβάζεις παραμύθια στα παιδιά σου;

Εννοείται! Και όχι μόνο διαβάζω έτοιμα παραμύθια, αλλά προσπαθώ να φτιάχνω και δικά μου και να τους τα αφηγούμαι. Η σύζυγος μου λέει ότι ειμαι πολύ καλός αφηγητής. 

Μία ατάκα που έχεις ακούσει από τη μεγάλη σου κόρη και «σε κόλλησε»;

Μια φορά κοιμόμουν αγκαλιά με την κόρη μου. Έχει την συνήθεια να κουνιέται και να στριφογυρνάει αρκετά μέχρι να κοιμηθεί, κάτι που εγώ δεν αντέχω.

Οπότε έχουμε κάνει μια συμφωνία όταν κοιμόμαστε μαζί, να προσπαθεί να μενει ακίνητη. Καθόμασταν λοιπόν ήρεμοι αγκαλιά και ήλπιζα να την πάρει ο ύπνος. Κάποια στιγμή άρχισε να ψιλοκουνιέται.

Την κοιτάω και τη ρωταω με ψευτοαπειλητικό ύφος “μήπως θέλεις να φύγω?”.

Και έρχεται η πληρωμένη απάντηση: “Βασικά ήθελα να σου πω μήπως να έφευγες επειδή θέλω να στριφογυρίζω και εσύ θα αρχίσεις την γκρίνια”. Περιττό να πω ότι με έπιασε νευρικό γέλιο και την άφησα να χαρεί το στριφογύρισμά της.

Πως γιόρταζες ως παιδί τη Γιορτή του Πατέρα;

Μεγαλώνοντας ως μοναχοπαίδι σε μια οικογένεια με σχετικά μεγάλους γονείς, δε μπορώ να πω ότι θυμάμαι να γιορτάζουμε την γιορτή του πατέρα.

Κάθε χρόνο όμως, θυμάμαι τον πατέρα μου, να αγοράζει κάποιο δώρο και να μου το δίνει, για να το προσφέρω στην μητέρα μου , στη γιορτή της μητέρας. Με αυτόν τον τρόπο, στο μυαλό μου, γιόρταζαν και οι δυο. Ίσως δεν ήταν τόσο διαδεδομένη η γιορτή του πατέρα εκείνα τα χρόνια.

Πως γιορτάζεις ως μπαμπάς τη Γιορτή του Πατέρα;

Ως μπαμπάς, περιμένω την ημέρα αυτή πως και πως για να δω τι δώρο θα μου έχει φέρει από το σχολείο η κόρη μου.

Τι όνειρα κάνεις για τα παιδιά σου;

Θέλω να μεγαλώσουν ευτυχισμένα, υγιή, αγαπημένα μέσα σε μια δεμένη οικογένεια, να γίνουν χρήσιμοι άνθρωποι στην κοινωνία, με σωστή παιδεία, καλοσύνη, λογική και να καταφέρουν να κάνουν τα προσωπικά τους όνειρα πραγματικότητα.

Τετριμμένα λόγια; Ίσως. Αλλά όσο πιο πολύ τα λέω, τόσο πιο πολύ θα προσπαθήσω σαν πατέρας για αυτά.