Αν είχες σκύλο ή γάτα, ξέρεις τι σημαίνει αγάπη. Όχι πάντα ανιδιοτελής, αλλά αρκετές φορές αφού ο τετράποδος φίλος σου συγχωρεί και δε ζητάει παρά τα βασικά για να συντηρηθεί στη ζωή. Έτσι μόνο θα έχει περισσότερη όρεξη για ακόμη περισσότερη αγάπη!
Από την Πάμελα Λύτρα
Οι εποχές που οι γονείς ανέπτυσσαν έναν φόβο στα παιδιά για τα ζώα, συνήθως εξαιτίας του δικού τους φόβου, είναι πλέον ξεπερασμένες. Ο σύγχρονος γονέας φροντίζει να μαθαίνει από νωρίς στο παιδί την πραγματική αγάπη και τη φιλοζωία. Ο καλύτερος τρόπος λοιπόν για να συμβεί αυτό είναι να υπάρχει ένα ζωάκι στο σπίτι. Φυσικά τα πράγματα δεν είναι απλά στην καθημερινότητα μ’ ένα κατοικίδιο, αλλά κι αυτό έχει κάτι να μας μάθει. Είτε είμαστε παιδιά είτε ενήλικες.
Το παιδί που μεγαλώνει με ζώο στο σπίτι, έχει μάθει να είναι υπεύθυνο και να πειθαρχεί. Γνωρίζει καλά πως ο ένας πρέπει να φροντίζει και να ακούει τον άλλο, προκειμένου να έχουν μία ευχάριστη κοινή ζωή. Η αγάπη για το κατοικίδιο δεν αντικαθιστά την αγάπη ενός φίλου ή του αδερφού, αλλά προκαλεί συναισθήματα ευφορίας, συμπόνοιας, συμμετοχής , υπευθυνότητας και δύναμης. Το παιδί αισθάνεται τον σκύλο ή τη γάτα σαν ένα σύμμαχο και συχνά “συνένοχο” για περισσότερο παιχνίδι, εξερεύνηση και τελικά, ανακάλυψη. Μαζί θα κάνουν αταξίες αλλά θα γνωρίσουν και τη ζωή. Έχετε σκεφτεί ποτέ πως όταν ένα παιδί μεγαλώνει με κατοικίδιο, μαθαίνει να κατανοεί ουσιαστικά τον κύκλο της ζωής, από τη γέννηση και ανάπτυξη μέχρι την αναπαραγωγή και τον θάνατο;
Το κατοίκιδιο είναι ο “ακροατής” που θέλουν τα παιδιά. Να μην τους διακόπτει, αλλά να ακούει. Και το παράξενο είναι ότι παρόλο που δε μιλούν την ίδια γλώσσα, βρίσκουν έναν υπέροχο τρόπο επικοινωνίας μεταξύ τους. Έτσι το παιδί βρίσκει τον τρόπο να εκδηλώνει την αγάπη του, να κοινωνικοποιείται, να εξωτερικεύεται και να εφευρίσκει μεθόδους επικοινωνίας. Ο σκύλος και η γάτα προκαλούν την περιέργεια του παιδιού, με αποτέλεσμα να αυξάνουν την παρατηρητικότητά του.
Τα παιδιά και τα κατοικίδια έχουν ένα σπουδαίο κοινό χαρακτηριστικό, λειτουργούν ενστικτωδώς… Το παιδί προστατεύει το κατοικίδιο και το κατοιίδιο το παιδί. Αυτή η προστασία από έναν καλό και πιστό φίλο, δίνει δύναμη στο παιδί. Γι’ αυτό μάλιστα οι ειδικοί προτείνουν ένα ζώο στην οικογένεια, όταν το παιδί είναι ιδιαίτερα εσωστρεφές ή πολύ ντροπαλό.
Το παιδί ξέρει πως ό,τι και αν το στενοχωρήσει, ο τετράποδος φίλος του θα είναι εκεί για να τον ακούσει και να του διώξει τη λύπη με μία ωραία βόλτα και πολύ παιχνίδι. Εκτός σπιτιού ένα παιδάκι που κάνει βόλτα με το κατοικίδιο του, γίνεται εύκολα πόλος έλξης από άλλα παιδιά που θα πλησιάσουν να το χαϊδέψουν ή να παίξουν μαζί του, ενδυναμώνοντας την κοινωνική εικόνα και αυτοεκτίμηση του παιδιού. Επίσης η φροντίδα των βιολογικών αναγκών του ζώου από το παιδί, με υποχρεώσεις που ταιριάζουν στην ηλικία του (π.χ. να γεμίζει το μπολ του κατοικίδιου με νερό, να το χτενίζει, να το κάνει μπάνιο ή να το πηγαίνει βόλτα με επιτήρηση), ενισχύει την κοινωνική ευθύνη αλλά και την αυτοεκτίμηση από την ικανοποίηση που παίρνει ως φροντιστής.
Πολλά παιδάκια θέλουν ένα κατοικίδιο και το ζητούν επίμονα από τους γονείς. Αν βρίσκεστε σε ανάλογη φάση, θα ήταν χρήσιμο να κάνετε μία συζήτηση με το παιδί. Αρχικά να το ρωτήσετε τι κατοικίδιο επιθυμεί να έχει και γιατί το θέλει τόσο πολύ. Έπειτα θα του εξηγήσετε τις πραγματικές ευθύνες που προκύπτουν στην καθημερινότητα μ’ ένα ζώο και θα του επισημάνετε πως θα πρέπει να συμμετέχει ενεργά σε κάποιες από αυτές ανάλογα με την ηλικία του. Πριν έρθει το ζώο στο σπίτι, εφόσον καταλήξετε ότι μπορεί η οικογένειά σας να το φροντίσει όπως απαιτείται, θα πρέπει να προετοιμάσετε το παιδί για τον τρόπο συμπεριφοράς του απέναντι στο νέο μέλος. Ναι είναι χνουδωτό, αλλά δεν είναι το νέο αρκουδάκι μας! Το κατοικίδιο θα περάσει ένα χρονικό διάστημα γνωριμίας και προσαρμογής στο νέο σπίτι του, θα χρειαστεί επιπλέον φροντίδα αν είναι κουταβάκι, θα πρέπει να πάει στο γιατρό, θα ζητάει χάδια αλλά με απαλές και όχι απότομες κινήσεις.