Covid- 19: Γιατί τα παιδιά δεν πρέπει να βλέπουν τηλεόραση

Βλέπουν και τα δικά σου παιδιά περισσότερη τηλεόραση αυτές τις ημέρες, που μένουμε σπίτι;

Μεταξύ μας είναι και λίγο λογικό. Πόσες δραστηριότητες να κάνουμε στο σπίτι και πόσο ποδήλατο έξω, ειδικά όταν πρέπει να ακολουθήσουμε τα μέτρα ασφαλείας και να μην είμαστε όλη μέρα έξω; Τα παιδιά έχουν ανάγκη να λαμβάνουν ερεθίσματα και οι γονείς νιώθουν πως θέλουν να χαλαρώσουν και λίγο.

Ωστόσο όπως στις περισσότερες περιπτώσεις που αφορούν στην οικογένεια τα όρια που μπορούμε να βάλουμε, θα βοηθήσουν την κατάσταση. Ενδιαφέρουσα μάς φαίνεται η προσέγγιση του Γάλλου Ψυχαναλυτή- Ψυχιάτρου Serge Tisserson.

Ο κανόνας που ανέπτυξε λοιπόν, είναι ο “3- 6- 9- 12”. Δηλαδή, όχι τηλεόραση πριν την ηλικία των τριών ετών, όχι παιχνίδια σε κονσόλα πριν τα έξι, όχι internet πριν κλείσουν τα εννιά τους χρόνια και όχι κοινωνικά μέσα δικτύωσης πριν τα παιδιά να είναι 12 ετών. Να σημειώσουμε ότι η ανάλυση αναπτύχθηκε το 2008 με τη Γαλλική Ένωση Παιδιάτρων να την κάνουν αποδεκτή το 2011.

“Τα παιδιά έχουν ανάγκη τις σχέσεις, όχι την τηλεόραση”

Τα μικρά παιδιά, κάτω των τριών ετών, δεν έχουν ανάγκη από την τηλεόραση. Αυτή είναι η βασική προσέγγισή του. “Τα παιδιά χρειάζονται τις ανθρώπινες σχέσεις”.

Για τον ίδιο λόγο μάς συστήνει να μην αφήνουμε την τηλεόραση να παίζει και το παιδί απλά να κοιτάει, ειδικά αν ανήκει σε αυτό το ηλικιακό group.

Το τελευταίο εμποδίζει την ανάπτυξή τους, η οποία θέλει συγκέντρωση. Αν λοιπόν υπάρχουν γύρω του ήχοι και εικόνες που δεν κατανοεί, απλά κάνουν φασαρία (ειδικά όταν είναι βίαιες), τότε το παιδί δε μπορεί να συντονίσει τη σκέψη και συγκέντρωσή του.

Ναι στο internet, αλλά με επίβλεψη του γονέα

Η επίβλεψη στην προκειμένη περίπτωση, όπως τονίζει ο Serge Tisserson, δε σημαίνει επιθεώρηση αλλά ενημέρωση και γνώση. Δεν ενοχλούμε το παιδί όταν σερφάρει στο διαδίκτυο με υποδείξεις και ούτε είμαστε από πάνω του. Το ενημερώνουμε όμως προκαταβολικά και κυρίως τακτικά για τους κινδύνους που κρύβει το διαδίκτυο. Ειδικά για τους ανήλικους.

Του εξηγούμε πως ό,τι ανεβάζουμε, μένει εκεί για μια ζωή και ό,τι δημοσιεύουμε, είναι πραγματικά δημόσιο. Επίσης όσα διαβάζουμε στο ίντερνετ, δεν είναι πάντα αληθή.

Δημιουργούμε ένα ανοιχτό διάλογο με το παιδί για τις οθόνες και το ίντερνετ και μόλις κλείσει τα εννέα χρόνια του εξηγούμε τις αρνητικές έννοιες και συνέπειες της παιδικής πορνογραφίας, της σεξουαλικής παρενόχλησης διαδικτυακά και της λογοκλοπής. Χωρίς τρόμο, χωρίς φωνές, αλλά με τη σωστή και τακτική ενημέρωση.

Παιδιά και Οθόνες: Τα όρια στον χρόνο δίνουν τη λύση

Ο Serge Tisserson μιλάει για τα όρια, που χρειάζονται τα παιδιά και σε ό,τι αφορά τις οθόνες. Αυτά είναι καλύτερα να ορίζονται ανά εβδομάδα και όχι ανά μέρα. Για παιδιά 3- 6 ετών οι γονείς να οργανώσουν ένα πλάνο 1- 2 ώρες την εβδομάδα, με στόχο την προοδευτική αύξηση στις έξι ώρες την εβδομάδα έως το παιδί να φτάσει στην ηλικία των 12 ετών. «Ο ψυχαγωγικός ρόλος των οθονών στη ζωή του παιδιού, σε όποια ηλικία και αν βρίσκεται, δε θέλουμε να ξεπερνάει τις 2 ώρες την ημέρα».

Αυτό που αξίζει να σημειώσουμε, και συμφωνεί και ο Γάλλος ψυχαναλυτής- ψυχίατρος, είναι ότι οι οθόνες (είτε πρόκειται για τηλεόραση είτε για υπολογιστή) έχουν και τα θετικά τους. Υπάρχουν δημιουργικές χρήσεις των οθονών και ψηφιακών συσκευών, αρκεί να τις γνωρίσουμε στο παιδί ή να τις ανακαλύψουμε μαζί του.